Στον λόφο του Αγίου Γεωργίου, εκεί όπου η πόλη δείχνει να ησυχάζει και ο ουρανός μοιάζει πιο κοντά, τελέστηκε το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης η πιο συγκλονιστική ακολουθία της Ορθοδοξίας: τα Άγια Πάθη του Κυρίου.
Ο Ιερός Ναός του Αγίου Γεωργίου, φωτισμένος διακριτικά με ταπεινό φως, είχε γεμίσει από νωρίς με πιστούς που ανέβηκαν τον λόφο όχι απλώς για να παρακολουθήσουν την ακολουθία, αλλά για να συναντηθούν σιωπηλά με τον Χριστό της αγάπης και της θυσίας. Εκείνον που “κρεμάται επί ξύλου”, για να υψώσει τον άνθρωπο.
Η ανάγνωση των Δώδεκα Ευαγγελίων δεν ήταν απλώς μια τελετουργική αφήγηση. Ήταν πορεία. Από το Μυστικό Δείπνο, στη Γεσθημανή, στην προδοσία, στον εμπαιγμό, και τελικά στη Σταύρωση. Και αυτή η πορεία, στον Άγιο Γεώργιο, έγινε μέσα μας.
Η τελετή της Σταύρωσης συγκίνησε βαθιά. Όταν ο ιερέας μετέφερε τον Εσταυρωμένο στον κεντρικό χώρο του ναού, επικράτησε απόλυτη σιωπή. Κανείς δεν χρειάστηκε να πει τίποτα. Ο Σταυρός έλεγε τα πάντα. Τα παιδιά έσφιγγαν το χέρι των γονιών τους. Οι μεγαλύτεροι κοιτούσαν με μάτια βουρκωμένα. Και όλοι ήξεραν πως αυτή η στιγμή δεν ανήκει στο παρελθόν – είναι παρούσα, αιώνια.
Ο Άγιος Γεώργιος Παπάγου, με τη φυσική του ομορφιά και την πνευματική του δύναμη, προσέφερε για ακόμη μία χρονιά έναν τόπο γαλήνης μέσα στο Θείο Πάθος. Ένα καταφύγιο πίστης, όπου κάθε ψυχή μπορεί να κουρνιάσει και να θυμηθεί τι σημαίνει να αγαπάς μέχρι τέλους.
Σε μια εποχή που όλα τρέχουν, η Μεγάλη Πέμπτη στον Άγιο Γεώργιο μάς θύμισε να σταθούμε. Να σιωπήσουμε. Να ακούσουμε το Πάθος. Και να περιμένουμε, με πίστη, το φως της Ανάστασης.
