Έντυ Τσαγκανού Τζουάνου: Το δικαίωμά μας να ζούμε και πως να ζούμε!
Η ανείπωτη τραγωδία των Τεμπών ανέδειξε την τραγικότητα της ίδιας μας της ζωής στην πατρίδα μας.
Πόσοι ήξεραν και για πόσα χρόνια πως το σιδηροδρομικό μας δίκτυο δεν παρέχει ασφάλεια στους επιβάτες; Πόσοι ήξεραν αλλά δεν ενημέρωσαν ποτέ τον απλό πολίτη και τον κάτοικο αυτής της χώρας ώστε μόνος του να διαλέξει πως θα ορίσει την ζωή του; Άραγε θα καταδικαστούν όλοι οι υπεύθυνοι της απάνθρωπης αυτής μαζικής δολοφονίας;
Φαίνεται πως η ανθρώπινη ζωή δεν υπολογίζεται στη χώρα μας αλλά χρησιμοποιείται από κάποιους επιτήδειους, «ικανούς», «άξιους», «εξιδεικευμένους», «μορφωμένους», εκλεγμένους, διορισμένους, βολεμένους, που πιστεύουν χωρίς τύψεις πως επιτελούν το καθήκον τους και μάλιστα με τον καλύτερο τρόπο.
Φαίνεται πως στην πατρίδα μας είμαστε μόνο ένας αριθμός στο πληθυσμιακό σύνολο της χώρας μας αλλά και ένας αριθμός φορολογουμένου που έχει μόνο υποχρεώσεις απέναντι στο κράτος.
Γενικότερα το «φαίνεσθαι» καλά κρατεί. Οι κατέχοντες όποια θέση εξουσίας, που εμείς τους δώσαμε, ενώ γνωρίζουν τα πάντα, μας κρατούν σε άγνοια διότι έτσι εξυπηρετούνται συμφέροντα.
Καταντήσαμε αδιάφοροι για τον συνάνθρωπο. Δεν υπερασπιζόμαστε πλέον τις αξίες της δικαιοσύνης, της τιμιότητας, της αλήθειας, της αξιοκρατίας, της υπευθυνότητας, της ταπεινότητας. Βάλαμε το χρήμα πρωταρχικό σκοπό ζωής. Κάναμε τις ανθρώπινες σχέσεις ψυχρές και διαδικτυακές. Ξεχάσαμε την πατρίδα μας και τι σημαίνει για εμάς η οικογένεια. Χάσαμε την πίστη μας.Δώσαμε αξία στο κέρδος, στην εφήμερη δόξα και στην όποια μορφής εξουσίας.
Αυτός ο τρόπος ζωής έγινε πλέον συνήθεια. Ποιος θα μας ακούσει άλλωστε; Δεν αλλάζει τίποτα. Πού θα βρούμε το δίκιο μας; Έτσι είναι το σύστημα! Το χρήμα ελέγχει τα πάντα!
Φθηνές δικαιολογίες.
Η τραγωδία των Τεμπών μας πλήγωσε, μας συντάραξε, μας λύγισε. Μας έδειξε πως φτάσαμε στο χείλος του γκρεμού αφού ακόμα και η ανθρώπινη ζωή δεν έχει πλέον αξία. Θρηνούμε, πονάμε.
Ας αλλάξουμε όμως συρμό! Ψηλά το κεφάλι! Ο καθένας με το δικό του βαγόνι αλλά και όλοι μαζί με υπευθυνότητα ας βάλουμε τη ζωή μας και την πατρίδα μας σε νέες, ασφαλείς ράγες. Ας κυριαρχήσει πλέον η αλήθεια, η αξιοκρατία, η δικαιοσύνη, η αλληλεγγύη. Το οφείλουμε σ΄αυτούς που έφυγαν άδικα αλλά παραμένουν στην καρδιά μας, στους δικούς τους που μένουν πίσω, στα παιδιά μας, στα εγγόνια μας, σε όλους εμάς.
Το παρελθόν σίγουρα δεν μπορούμε να το αλλάξουμε αλλά ούτε και να το διορθώσουμε. Το παρόν όμως και το μέλλον το κερδίζουμε μόνο με τις δικές μας επιλογές και τις δικές μας πράξεις.
Διαφορετικά πάντα κάποιος άλλος θα ορίζει το δικαίωμά μας να ζούμε και πως να ζούμε.
Και όπως έγραψε και ο Καζαντζάκης:
«Ν’ αγαπάς την ευθύνη
να λες εγώ, εγώ μονάχος μου
θα σώσω τον κόσμο.
Αν χαθεί, εγώ θα φταίω».
Στη μνήμη των θυμάτων της τραγωδίας στα Τέμπη
Έντυ Τσαγκανού Τζουάνου
σύζυγος, μητέρα, γιαγιά
ενεργός πολίτης Δήμου Παπάγου – Χολαργού
