κ. Δήμαρχε κάντε κάτι για μας
Οι Προτάσεις μας
Κάθε χρόνο, έτσι και φέτος στις 3 Δεκεμβρίου, είναι η «Παγκόσμια Ημέρα για τα Άτομα Με Ειδικές Ανάγκες». Η ημέρα αυτή για τα άτομα με ειδικές ανάγκες είναι μια ημέρα που μας θυμίζει ότι η αναπηρία είναι ένα θέμα που αφορά την κοινωνία ολόκληρη. Η 3η Δεκεμβρίου δεν είναι μια γιορτή για τα ΑΜΕΑ. Είναι μια ευκαιρία απολογισμού, υπενθύμισης και περίσκεψης για το τι έχει κάνει η πολιτεία, αλλά κι ο καθένας μας ξεχωριστά, για να αντιμετωπίζονται τα άτομα με αναπηρία ισότιμα.Στατιστικά στοιχεία δείχνουν ότι το 15% περίπου του πληθυσμού πάσχει από μια μορφή αναπηρίας. Γεγονός που σημαίνει πως υπάρχουν στον κόσμο περίπου ένα δισεκατομμύρια άτομα με ειδικές ανάγκες. Θα πρέπει να σημειωθεί πως το 80% ζει σε αναπτυσσόμενες χώρες. Ωστόσο, σε όλο τον κόσμο, τα άτομα με αναπηρία αντιμετωπίζουν φυσικά, κοινωνικά και οικονομικά εμπόδια που τους αποκλείουν από τη συμμετοχή τους ως ισότιμα μέλη της κοινωνίας.
Δυστυχώς, τα άτομα με ειδικές ανάγκες τα θυμόμαστε πάντα μόνο την παγκόσμια ημέρα που είναι αφιερωμένη σε αυτούς. Πιστεύω, ότι ίσως θα ήταν καλύτερα να μην υπήρχε η παγκόσμια αυτή ημέρα, αλλά να ήμασταν όλοι μαζί τους κάθε ημέρα του χρόνου και όταν λέω όλοι, εννοώ όλοι: οικογένεια, σχολείο, εκκλησία, κράτος, κοινωνία και κάθε άλλος αρμόδιος φορέας.
Αν στρέψουμε για λίγο το βλέμμα μας στην καθημερινότητα βλέπουμε ότι ελλείπουν πεζοδρόμια αρκετά ακόμη, αλλά και ράμπες, ενώ δεν υπάρχουν ειδικές θέσεις πάρκινγκ, ανελκυστήρες, ούτε ειδικές επιγραφές, ούτε πινακίδες, ούτε και άλλα πολλά που είναι υποχρεωτικά και απαραίτητα για τη μετακίνηση όχι μόνο των αναπήρων, αλλά και ατόμων με άλλα παθολογικά προβλήματα.
Όσον αφορά τα επιδόματα που δίνει το κράτος, που τελευταία μειώνονται δραματικά, θα πρέπει να δημιουργηθούν νέα προγράμματα απασχόλησης, ειδικές θέσεις εργασίας, τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα, σε συνεργασία πάντα με κάποιες αρχές και το κράτος, για να μη γίνεται εκμετάλλευση των ατόμων αυτών, έτσι ώστε αφενός μεν να ενισχυθούν οικονομικά αφετέρου δε και κοινωνικά μέσα από την εργασιακή καταξίωση που θα τους προσφέρει μια τέτοια θέση.
Τα άτομα με ειδικές ανάγκες είναι άτομα με ίσα δικαιώματα. Είναι εργαζόμενοι, καταναλωτές, φορολογούμενοι, πολιτικοί, φοιτητές, γείτονες, οικογένεια και φίλοι. Η πολιτεία οφείλει να δημιουργήσει τις απαραίτητες προϋποθέσεις για να μπορούν όλοι να ενταχθούν και να συμμετέχουν. Το θέμα της αναπηρίας είναι θέμα πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό. Δεν είναι απλώς ένα θέμα κοινωνικό που αντιμετωπίζεται με επιδόματα ή ειδικές πολιτικές. Αφορά το πολιτικό σύστημα και τη δημοκρατία μας συνολικά.
Ο Κώστας-Πολυχρόνης Τίγκας επικεφαλής της Ανεξάρτητης Ενωτικής Κίνησης και τα στελέχη της παράταξης είναι ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένοι στα θέματα των ατόμων αυτών. Έχουν γίνει πολλές συζητήσεις με άτομα που παρουσιάζουν τα ιδιαίτερα αυτά προβλήματα και έχουμε διαμορφώσει τις προτάσεις μας.
κ. Δήμαρχε,
οι προτάσεις αυτές που σας απευθύνουμε για τρίτη φορά και δεν απαντάτε, απλά με τη στάση σας δείχνετε ότι δεν συμφωνείτε, είναι ρεαλιστικές, απόλυτα αναγκαίες και πάνω απ΄όλα υλοποιήσιμες.
Είναι υλοποιήσιμες γιατί για ένα Δήμο με περίπου 11.000.000 Ευρώ ταμειακά διαθέσιμα τι είναι να διαθέσει ένα ποσό της τάξεως των 15.000 Ευρώ περίπου για την προμήθεια Ειδικού λεωφορείου για τα άτομα αυτά, ώστε να βγουν από τον κοινωνικό αποκλεισμό. Εμείς θα το περιλάβουμε και πάλι στις προτάσεις μας, που είναι:
α. Προμήθεια Ειδικού λεωφορείου για τις πάσης φύσεως μετακινήσεις των ατόμων με ειδικά προβλήματα.
β. Δημιουργία χώρου στελεχωμένου με ειδικευμένο προσωπικό, που θα αποτελεί χώρο συγκέντρωσης, ανταλλαγής απόψεων και ψυχαγωγίας.
γ. Εφαρμογή προγράμματος Δημιουργικής Απασχόλησης, χωρίς τα άτομα αυτά να αμείβονται, με μόνο σκοπό την απόκτηση δεξιοτήτων, ώστε να είναι χρήσιμοι στην κοινωνία.
δ. Σωματική άσκηση με ειδικευμένους γυμναστές και φυσικοθεραπευτές.
ε. Ενίσχυση της Κοινωνικής Υπηρεσίας του Δήμου με κοινωνική λειτουργό, νοσηλεύτρια και ψυχολόγο για την υποστήριξη των ατόμων αυτών.
στ.Μουσικοθεραπεία με ειδικά όργανα και μουσικοθεραπευτή, έτσι ώστε το κάθε άτομο που μπορεί και θέλει να μάθει το όργανο που επιθυμεί.
Για όλα τα προαναφερθέντα και πέρα από τη διασφάλιση όλων των δικαιωμάτων των ΑΜΕΑ, το βάρος των πολιτικών και κοινωνικών προσπαθειών θα πρέπει να στραφεί προς την ίδια την πάσχουσα κοινωνία και όχι τα πάσχοντα άτομα. Προς την κατεύθυνση αυτή απευθυνόμαστε και ρωτάμε:
ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΙΣ ΚΑΤΙ ΓΙΑ ΜΑΣ;
ΕΑΝ ΝΑΙ, ΚΑΝΤΕ ΚΑΤΙ.