Το Κουαρτέτο, γραμμένο το 1948 σε μορφή σεναρίου για τον κινηματογράφο και εκδοθέν σε βιβλίο το 1950, αποτελεί ένα από τα τελευταία έργα του Γ. Σόμερσετ Μωμ. Σε αυτό το σύνολο τεσσάρων αυτοτελών διηγημάτων, ο συγγραφέας συνδυάζει την πειθαρχημένη οικονομία λόγου με την βαθιά ψυχολογική διείσδυση, χαρακτηριστικά που καθιέρωσαν το όνομά του στην αγγλόφωνη λογοτεχνία.
Οι ήρωες του Κουαρτέτου είναι χαρακτήρες άκαμπτοι και προσηλωμένοι στους δικούς τους κώδικες και πρότυπα συμπεριφοράς. Αυτή η εσωτερική σταθερότητα, όταν συγκρούεται με τον εξωτερικό κόσμο, τους οδηγεί συχνά στον παραλογισμό και στην ειρωνεία της μοίρας — στοιχεία που ο Μωμ χειρίζεται με μοναδική μαεστρία.
Το έργο ξεχωρίζει όχι μόνο για το χαρακτηριστικό ειρωνικό ύφος του συγγραφέα, αλλά και για τη δυνατότητά του να δημιουργεί υποβλητική ατμόσφαιρα και αιχμηρές παρατηρήσεις για την ανθρώπινη φύση. Με έξοχη λεκτική οικονομία, κάθε διήγημα αναπτύσσεται χωρίς να προϊδεάζει τον αναγνώστη για την κατάληξή του, αφήνοντας έντονο το στίγμα του αναπάντεχου και της αφηγηματικής δεξιοτεχνίας.
Από θεματική σκοπιά, το Κουαρτέτο διερευνά τις συγκρούσεις ανάμεσα στην ατομική επιμονή και την κοινωνική πραγματικότητα, τον κώδικα τιμής και την αδυσώπητη πραγματικότητα, αναδεικνύοντας την ανθρώπινη αδυναμία να ξεφύγει από τις προκαθορισμένες συμπεριφορές της. Η θέση του μέσα στη βιβλιογραφία του Μωμ είναι χαρακτηριστική: ένα έργο της ωριμότητας, όπου η ειρωνεία και η ψυχολογική παρατήρηση φτάνουν σε υψηλά επίπεδα, επιβεβαιώνοντας γιατί ο συγγραφέας ήταν ένας από τους πιο δημοφιλείς και καλοπληρωμένους της εποχής του.
