Σε μια εποχή που η καθημερινότητα τρέχει με ταχύτητες που δεν επιτρέπουν στάση ούτε για ανάσα, η ανάγκη για μια “βουτιά” κυριολεκτική ή μεταφορική γίνεται όλο και πιο επιτακτική. Η φράση «κάνε μια βουτιά εκεί που είσαι σήμερα, γιατί αύριο μπορεί να μη μπορείς» ακούγεται σαν απλή φιλική συμβουλή. Κι όμως, κουβαλά μέσα της έναν βαθύτερο παλμό: αυτόν της παρότρυνσης να μην αναβάλλεις τη ζωή.
Η “βουτιά” μπορεί να είναι στο νερό, αλλά και στη σιωπή. Σ’ ένα βλέμμα, σ’ ένα ηλιοβασίλεμα, σ’ έναν περίπατο που δεν έγινε ποτέ επειδή “δεν προλάβαμε”. Η αναβλητικότητα έχει γίνει δεύτερη φύση. Περιμένουμε την κατάλληλη στιγμή, το τέλειο timing, τις ιδανικές συνθήκες. Μόνο που η ζωή δεν δίνει πάντα δεύτερες ευκαιρίες.
Η επαφή με το τώρα αυτό που έχουμε, αυτό που είμαστε είναι ίσως η πιο αναζωογονητική βουτιά που μπορούμε να χαρίσουμε στον εαυτό μας. Όχι για να ξεχάσουμε, αλλά για να θυμηθούμε. Ποιοι είμαστε χωρίς τους ρόλους, τις υποχρεώσεις, τα “πρέπει”. Ποιοι είμαστε όταν βουτάμε χωρίς φόβο, χωρίς αναστολές.
Αύριο μπορεί να φυσήξει. Να αλλάξει ο καιρός. Να μην είναι διαθέσιμη η ίδια ακτή, το ίδιο βλέμμα, η ίδια διάθεση. Η ζωή μάς φέρνει κύματα. Δεν μπορούμε να τα ελέγξουμε. Αλλά μπορούμε να διαλέξουμε πότε θα βουτήξουμε.
Σήμερα λοιπόν, αν είσαι κοντά σε θάλασσα – πήγαινε. Αν είσαι κοντά στον εαυτό σου – άκου τον. Αν νιώθεις ότι κάτι μέσα σου θέλει να φύγει, δώσ’ του χώρο να διαλυθεί στο νερό. Γιατί, όπως λέει και η συμβουλή, αύριο μπορεί και να μη μπορείς.
