Πρόγραμμά από 3 έως 7 Αυγούστου

Ώρες προβολής Πέμπτη έως την Τρίτη 1 προβολή 21.00 2 προβολή 22.50 ενώ Τετάρτη 22.50

Η αλήθεια είναι πως αν θέλει να δει κάποιος μια πρωτότυπη, φρέσκια ρομαντική κομεντί πρέπει να απομακρυνθεί όσο πιο πολύ μπορεί από το Χόλιγουντ, το οποίο έχει τυποποιήσει το είδος σχεδόν σε αφόρητο βαθμό. Παράδειγμα το μεξικανο-καναδικό «Σουζάνα με Σκοτώνεις», το οποίο δοκιμάζει να βαδίσει έξω από την πεπατημένη, βασισμένο στο μυθιστόρημα του Χοσέ Αγκουστίν «Ciudades Desiertas».

Αφορά στην ιστορία του Ελίχιο, ενός Μεξικάνου ηθοποιού που προσπαθεί να βρει κάποιον ρόλο της προκοπής (στο βιβλίο είναι ένας κυνικός κι ετοιμόλογος διανοούμενος ), ενώ ένα πρωί διαπιστώνει πως η αγαπημένη σύζυγός του Σουζάνα τον έχει εγκαταλείψει εντελώς απροειδοποίητα. Την αναζητά παντού και όταν ανακαλύπτει πως έχει φύγει από την πόλη του Μεξικού για ένα λογοτεχνικό εργαστήριο στην Άιοβα, παίρνει το πρώτο αεροπλάνο για τις ΗΠΑ. Εκεί τον περιμένουν μια σειρά από κωμικοτραγικές εκπλήξεις, που αρχίζουν με την υποδοχή των Αμερικανών στον γραφικό Μεξικανό «εισβολέα» και φτάνουν στη διαπίστωση πως η Σουζάνα έχει σχέση με έναν Πολωνό γοητευτικό ποιητή.

Σε έναν από τους καλύτερους ρόλους του τα τελευταία χρόνια, ο Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ κάνει αξιαγάπητο έναν συναισθηματικό και καταφερτζή μεν, μπαγαπόντη δε χαρακτήρα με σεξιστική συμπεριφορά. Όπως και το βιβλίο του Αγκουστίν, το πανέξυπνο φιλμ του Ρομπέρτο Σνέιντερ, παραγωγού της βραβευμένης με δύο Όσκαρ «Φρίντα» (2002 ), σχολιάζει καυστικά τις φαλλοκρατικές αντιλήψεις περί σχέσεων και απολαυστικά τις πολιτιστικές διαφορές μεταξύ ΗΠΑ και Μεξικού. Κινηματογραφικά απλό, διαθέτει μια ζεστή προσέγγιση των ηρώων, τους οποίους –κόντρα στα εύκολα κλισέ– δεν κολακεύει καθόλου, ενώ τολμάει να μιλήσει θαρραλέα και αντικομφορμιστικά (εκεί που οι περισσότερες ρομαντικές κομεντί ηθικολογούν φωναχτά ) για τον αληθινό, βασανιστικό όσο και λυτρωτικό έρωτα.

Μεξικό, Καναδάς. 2016. Διάρκεια: 100΄. Διανομή: TANWEER.

Ο Κούμπο και οι Δυο Χορδές

Ώρα προβολής Τετάρτη 20.50

Εικαστικά μεγαλοπρεπές, είναι γυρισμένο με την τεχνική του stop motion κι επηρεασμένο από την ιαπωνική εικονογραφία.

H ενηλικίωση, ο κόσμος των ονείρων, η διαφορετικότητα, η άμεσα συνδεδεμένη με το θάνατο έννοια του ρομαντισμού… Το κινηματογραφικό σύμπαν του στούντιο Laika συγγενεύει άμεσα με αυτό του Τιμ Μπάρτον, δεν είναι τυχαίο μάλιστα πως το 2005 συνεργάστηκαν στην υλοποίηση της «Νεκρής Νύφης». Ήταν μόλις ο συνιδρυτής της Nike Φιλ Νάιτ είχε αποφασίσει να ασχοληθεί με το σινεμά, και πιο συγκεκριμένα με το animation, κάνοντας το πρώτο­ βήμα ως συμπαραγωγός στην ταινία του Μπάρτον. Από εκεί και πέρα, η Laika προχώρησε σε αποκλειστικά δικές της παραγωγές («Coraline», «ParaNorman», «Τα Τερατοκουτάκια» ), όλες γυρισμένες με την τεχνική του stop motion (φτιαγμένες στο χέρι κούκλες, των οποίων η κίνηση «φωτογραφίζεται» καρέ καρέ ) και όλες υποψήφιες για Όσκαρ καλύτερης ταινίας animation. Όλες επίσης ιστορίες ανήλικων ηρώων οι οποίοι μεγαλώνουν σε έναν απειλητικό κόσμο γεμάτο σκοτεινά μυστικά, «αλλόκοτο στην όψη και άγριο στην καρδιά».

Από αυτόν, και διά χειρός Μαρκ Χάιμς και Κρις Μπλάτερ («ParaNorman» ), προέρχεται και ο Κούμπο, ένα μικρό αγόρι που δέχεται την επίθεση κακών πνευμάτων, χάνει το ένα μάτι του, αλλά η μητέρα του καταφέρνει να το διασώσει. Ύστερα από μια φοβερή θαλασσο­-περιπέτεια (η εντυπωσιακότατη σκηνή της αρχής ) φτάνουν μαζί σε μια παραθαλάσσια πόλη και ξαναρχίζουν τη ζωή τους. Με τη βοήθεια του μαγικού μουσικού οργάνου του, ένα είδος τρίχορδης κιθάρας­, ο Κούμπο αφηγείται φανταστικές­ ιστορίες στους εκστασιασμένους κατοίκους της πόλης κι έτσι εξασφαλίζει τα προς το ζην. Ξέρει όμως πως δεν πρέπει να μένει έξω μετά το ηλιοβασίλεμα, κανόνα τον οποίο άθελά του παραβαίνει, ξυπνώντας τα πνεύματα του σκότους, τα οποία σκοτώνουν τη μητέρα του. Τώρα, με τη βοήθεια ενός πιθήκου κι ενός γιγάντιου σκαθαριού, ξεκινά ένα επικίνδυνο ταξίδι προς αναζήτηση της μαγικής πανοπλίας του πατέρα του, ατρόμητου σαμουράι, με την οποία μπορεί να νικήσει το κακό.

Κρατώντας αποστάσεις από τη mainstream χολιγουντιανή αισθητική, γεμάτο σκοτεινούς τόνους και πλησιέστερα σε μια ιαπωνική εικονογραφία (από τους κλασικούς πίνακες «Το μεγάλο κύμα» του Χοκουσάι και «Η ιστορία του Γκένζι» του Σοτάτσου μέχρι τα σύγχρονα anime ), το σκηνοθετικό ντεμπούτο του animator Τράβις Νάιτ είναι ανησυχητικό και πρωτότυπο, χιουμοριστικό, μελωδικό (από τον οσκαρικό Ντάριο Μαριανέλι της «Εξιλέωσης» ), τρυφερό, κατά στιγμές πικρό μα και βαθιά αισιόδοξο. Λιτό και συγχρόνως πολυεπίπεδο, διαθέτει­ μια χειροποίητη γοητεία κι έχει να μοιραστεί κάτι με τον θεατή κάθε­ ηλικίας. Όπως την ακαταμάχητη ικανότητα της αφήγησης να γεννά­ καινούργιους κόσμους, την (ψυχολογικά και κοινωνικά ) λυτρωτική δύναμη της τέχνης και τη θεαματική παρουσίαση της ενηλικίωσης ως εμπειρία τραυματική από τη μία και απελευθερωτική από την άλλη.

ΗΠΑ. 2016. Διάρκεια: 101΄. Διανομή: UIP.

“ΣΙΝΕΜΑ ΧΟΛΑΡΓΟΣ” (ΘΕΡΙΝΟ)

ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ 53, ΧΟΛΑΡΓΟΣ, 15561

Τηλ: 210-8215469

email:  info@cineholargos.gr